verandering van spijs doet eten.........!!
Door: Marthy
12 November 2012 | Bulgarije, Sapareva Banya
Liebe Leute,
Zoals Ruurd al in zijn vorige verslag vermeldde heb ik toegezegd om verslag te doen van onze eerste motortocht in Dalat. Tja en dan na zo 'n schrijver even het stokje over te nemen vind ik niet makkelijk. Ben immers totaal geen schrijver en zo snel en goed Ruurd verhalen uit zijn brein rammelt, nou dan ben ik minstens 5 kopjes koffie verder, (ja, daar verlang ik wel echt naar ....naar een goeie bak hollandse koffie).
Maar goed na al dit intro geleuter vooruit met de geit, hoppa alles op mijn manier.
Om 7 uur zaten we die bewuste dag op de scooter. Daar waar vroeger de fontanel van Ruurd gezeten heeft, prijkte nu iets wat op een helm leek, het bandje waar de kin in hoort te zitten, paste op zijn adamsappel en ik moest achteropgezeten zijn helm van achteren met een hand omhoogduwen anders liep het niet goed met hem af. Vervolgens knusjes de andere hand op zijn wat toegenomen (bier) buik . (wijn is hier een van de weinige dingen wat duur is en bovendien matig van kwaliteit). Het spiegeltje deed geen enkele dienst want Ruurd zat VOOR de spiegellijn en verder met zijn knieen net niet tegen het stuur. En zo gingen we het vietnamese verkeer in. Geen verkeersregels, geen tot weinig verkeerslichten en indien aanwezig gaat iedereen er naar behoefte mee om. Op zich dus al een avontuur. Maar Ruurd, krasse gast, draaide er zijn hand niet voor om en tesamen met 6 andere tourrijders reden we dan de bergen in. Een natuurschoon wat je niet voor mogelijk houdt. Wonderlijk ......dennen en bamboes, gebroederlijk naast elkaar in de rode aarde. De eeuwige lente van Dalat bewijst zich door de veelheid en diversiteit aan bloemen. Helaas had ik geen hand meer over om foto' s onderweg te maken. Prachtige taferelen weer onderweg.... volgeladen brommers en fietsen, een koelkast achterop je brommert moet kunnen, 20 kippen in manden moet kunnen, pa, ma en daartussen 2-3 kids moet kunnen, 6 grote balen rijst, groentes, trossen bananen, de inventiviteit van deze Aziaten is enorm. En in deze wereld waar je echt ogen tekort komt laveerden wij zo goed als mogelijk.
De eerste stop was op een krekelfarm. De "zus" van mister Rot gaf uitleg en een kwartier later zaten we krekels te eten alsof het dagelijkse kost was. Heerlijk, al deed de olie, citroen en wat kruiden natuurlijk wonderen.
Maar goed we bleven ervan eten.( dus potentiele gasten van ons, jullie weten wat er de volgende keer op het menu staat!!). Verder hebben we dan ook de cocon van de zijderups in de aanbieding, want ook die hebben onze smaakpapillen gepasseerd na een bezoek aan een zijdefabriek. (de neusvleugels van Ruurd stonden wijd en onze meiden en intimi weten wat dit betekent)
Dan een bezoek aan de lokale markt, dit hadden we zelf al een aantal malen gedaan maar nu kregen we uitleg van Rot in heel goed verstaanbaar engels en dat maakte het er ontzettend leuk en interessant op. En ja Jan, het klopt Vietnamesen eten hond en kat. We zagen kleine puppiehondjes en katjes in een mand zitten wachten op het hiernamaals. Tja, daar hebben we later natuurlijk wel met elkaar over van gedachten gewisseld. Al het vlees ligt open en bloot te kust en te keur. Groentes en fruit, kregen nu namen en soms ook smaak voor ons. Hier en daar mochten we vietnamese spijsen proeven.Verder ook tijdens dit marktbezoek een lesje in voorouderverering. En nadat Rot ons nog trakteerde op een vietnamees lied, die hij spontaan onder begeleiding van een blinde gitarist zong, verlieten wij dit drukke, fascinerende spektakel waarbij we nog even een blik wierpen op de mandjes met daarin de huisdieren!!Heartbreaking...
Gelukkig is er dan weer koffie, d.w.z.de plantages.. Vietnam is nu 2e exportland van dit bruine vocht en Rot vertelde over de noeste arbeid die de koffieboeren,ehh boerinnen moeten leveren. Staand rondom koffiestruiken maakte hij er weer een fantastische show van. Een rasverteller en vooral entertainer die wervelend de dag samen met zijn "zus" tot een aaneenschakeling van hoogtepunten voor ons toeristen wist te maken. Met rode lippen en oogborstels op(van de currystruik) stapten we weer op onze trouwe 2 wieler, in de beschreven stand!
We moeten ook nog thuis wat te vertellen hebben dus ga ik dit verslag afronden... Bijna...... Rot heeft ons zijn geboortedorp laten zien . Mensen die hier nog wonen (ook een etnische minderheid) spreken geen Vietnamees, dus voor ons een unieke kans om een heel klein kijkje in hun "keuken" te kunnen nemen, met Rot als gids, die hun taal dus nog wel spreekt. We zijn getrakteerd op een onderhoud en samenzijn met vrouwen in hun schamel hutje wat we ons altijd zullen blijven herinneren.
Om 5uur s middags vertrokken we en reden anderhalf uur in het donker door de bergen, gaten in de weg mijdend, geen straatlantaarns uiteraard en met onze gids voorop zonder achterlicht om om 19.00 uur opgelucht, vermoeid en zo gelukkig te arriveren bij het Pink House hotel. En toen eten: o.a.de bloem van de banaan!!! Ok toekomstige eters/gasten dat wordt dan ons dessert.
Veel liefs van Marthy
Zoals Ruurd al in zijn vorige verslag vermeldde heb ik toegezegd om verslag te doen van onze eerste motortocht in Dalat. Tja en dan na zo 'n schrijver even het stokje over te nemen vind ik niet makkelijk. Ben immers totaal geen schrijver en zo snel en goed Ruurd verhalen uit zijn brein rammelt, nou dan ben ik minstens 5 kopjes koffie verder, (ja, daar verlang ik wel echt naar ....naar een goeie bak hollandse koffie).
Maar goed na al dit intro geleuter vooruit met de geit, hoppa alles op mijn manier.
Om 7 uur zaten we die bewuste dag op de scooter. Daar waar vroeger de fontanel van Ruurd gezeten heeft, prijkte nu iets wat op een helm leek, het bandje waar de kin in hoort te zitten, paste op zijn adamsappel en ik moest achteropgezeten zijn helm van achteren met een hand omhoogduwen anders liep het niet goed met hem af. Vervolgens knusjes de andere hand op zijn wat toegenomen (bier) buik . (wijn is hier een van de weinige dingen wat duur is en bovendien matig van kwaliteit). Het spiegeltje deed geen enkele dienst want Ruurd zat VOOR de spiegellijn en verder met zijn knieen net niet tegen het stuur. En zo gingen we het vietnamese verkeer in. Geen verkeersregels, geen tot weinig verkeerslichten en indien aanwezig gaat iedereen er naar behoefte mee om. Op zich dus al een avontuur. Maar Ruurd, krasse gast, draaide er zijn hand niet voor om en tesamen met 6 andere tourrijders reden we dan de bergen in. Een natuurschoon wat je niet voor mogelijk houdt. Wonderlijk ......dennen en bamboes, gebroederlijk naast elkaar in de rode aarde. De eeuwige lente van Dalat bewijst zich door de veelheid en diversiteit aan bloemen. Helaas had ik geen hand meer over om foto' s onderweg te maken. Prachtige taferelen weer onderweg.... volgeladen brommers en fietsen, een koelkast achterop je brommert moet kunnen, 20 kippen in manden moet kunnen, pa, ma en daartussen 2-3 kids moet kunnen, 6 grote balen rijst, groentes, trossen bananen, de inventiviteit van deze Aziaten is enorm. En in deze wereld waar je echt ogen tekort komt laveerden wij zo goed als mogelijk.
De eerste stop was op een krekelfarm. De "zus" van mister Rot gaf uitleg en een kwartier later zaten we krekels te eten alsof het dagelijkse kost was. Heerlijk, al deed de olie, citroen en wat kruiden natuurlijk wonderen.
Maar goed we bleven ervan eten.( dus potentiele gasten van ons, jullie weten wat er de volgende keer op het menu staat!!). Verder hebben we dan ook de cocon van de zijderups in de aanbieding, want ook die hebben onze smaakpapillen gepasseerd na een bezoek aan een zijdefabriek. (de neusvleugels van Ruurd stonden wijd en onze meiden en intimi weten wat dit betekent)
Dan een bezoek aan de lokale markt, dit hadden we zelf al een aantal malen gedaan maar nu kregen we uitleg van Rot in heel goed verstaanbaar engels en dat maakte het er ontzettend leuk en interessant op. En ja Jan, het klopt Vietnamesen eten hond en kat. We zagen kleine puppiehondjes en katjes in een mand zitten wachten op het hiernamaals. Tja, daar hebben we later natuurlijk wel met elkaar over van gedachten gewisseld. Al het vlees ligt open en bloot te kust en te keur. Groentes en fruit, kregen nu namen en soms ook smaak voor ons. Hier en daar mochten we vietnamese spijsen proeven.Verder ook tijdens dit marktbezoek een lesje in voorouderverering. En nadat Rot ons nog trakteerde op een vietnamees lied, die hij spontaan onder begeleiding van een blinde gitarist zong, verlieten wij dit drukke, fascinerende spektakel waarbij we nog even een blik wierpen op de mandjes met daarin de huisdieren!!Heartbreaking...
Gelukkig is er dan weer koffie, d.w.z.de plantages.. Vietnam is nu 2e exportland van dit bruine vocht en Rot vertelde over de noeste arbeid die de koffieboeren,ehh boerinnen moeten leveren. Staand rondom koffiestruiken maakte hij er weer een fantastische show van. Een rasverteller en vooral entertainer die wervelend de dag samen met zijn "zus" tot een aaneenschakeling van hoogtepunten voor ons toeristen wist te maken. Met rode lippen en oogborstels op(van de currystruik) stapten we weer op onze trouwe 2 wieler, in de beschreven stand!
We moeten ook nog thuis wat te vertellen hebben dus ga ik dit verslag afronden... Bijna...... Rot heeft ons zijn geboortedorp laten zien . Mensen die hier nog wonen (ook een etnische minderheid) spreken geen Vietnamees, dus voor ons een unieke kans om een heel klein kijkje in hun "keuken" te kunnen nemen, met Rot als gids, die hun taal dus nog wel spreekt. We zijn getrakteerd op een onderhoud en samenzijn met vrouwen in hun schamel hutje wat we ons altijd zullen blijven herinneren.
Om 5uur s middags vertrokken we en reden anderhalf uur in het donker door de bergen, gaten in de weg mijdend, geen straatlantaarns uiteraard en met onze gids voorop zonder achterlicht om om 19.00 uur opgelucht, vermoeid en zo gelukkig te arriveren bij het Pink House hotel. En toen eten: o.a.de bloem van de banaan!!! Ok toekomstige eters/gasten dat wordt dan ons dessert.
Veel liefs van Marthy
-
12 November 2012 - 13:14
Marja:
Lieve reizigers,
Marthy heeft het stokje prima overgenomen, wat een leuk verhaal weer en wat hebben jullie veel meegemaakt en gezien. Wij zijn benieuwd naar de foto's en jullie ervaringen want er is vast nog genoeg om te vertellen.
En wat samen eten betreft......kom eerst maar bij ons!!
Maak er nog een mooie week van,
liefs van ons,
Marja -
12 November 2012 - 14:36
Lotte:
Hee mam, leuk verhaal hoor. Altijd mooi om te merken wat voor een verschillende schrijfstijlen mensen gebruiken. Trouwens er staat dat jullie in bulgarije zitten??? Haha!
Liefs -
12 November 2012 - 16:01
Steven:
Marthy, je doet jezelf tekort. Wat een heerlijk verhaal, leest geweldig weg en je doet als verteller zeker niet onder voor je in de neus geknepen echtgenoot (even verwijzend naar de hilarische foto op facebook). Veel liefs -
12 November 2012 - 16:08
Hanny:
Ook dit verhaal is heeeeeerlijk om te lezen.
Wat een belevenissen allemaal.
Blijf genieten van al het moois,lekkers en elkaar.
Heel veel plezier nog.
Liefs Hanny -
12 November 2012 - 20:26
Iet:
leuke spannende verhalen ,alsof je er zelf ook bij bent,knap geschreven,moest wel lachen om die fontanellen van Ruurd en de beschrijving hoe ruurd op een brommer zit........
-
13 November 2012 - 09:26
Kitzel:
He die Marthy, pracht verhaal hoor. ZEEEEER ONNODIG om aan jezelf te twijfelen, nooit meer doen laat staan zeggen!!!! Ga volgens het motto van Joris, Gewoon DOEN.
Wat een avontuur en wat een vertrouwen in Ruurd.Kan niet wachten om jullie weer in de armen te sluiten. Lekker samen genieten. Liefs Kitzel -
13 November 2012 - 20:52
Ans:
Wat zijn jullie allebei bijzondere schrijvers. Je kunt een boek beginnen met z'n tweeën.
Zooooo leuk om ook jouw verslag te lezen Marthy. Ik zie het helemaal voor me.
Een mooi avontuur met z'n tweeën, onvergetelijk denk ik.
Ik verheug me nu al op alle foto's en de verdere verhalen.
Dikke knuffel van ons.
Veel liefs Ans
-
13 November 2012 - 21:20
Dick:
Hoi Marthy en Ruurd, na het lezen van jullie prachtige verhalen heb ik een idee. Doe net als Nikki en French...wordt een schrijversduo. De naam is er al: Marfir & Ruurderckx. Ik zie nu al uit naar jullie eerste roman Jeez, có vẻ như Puch cũ của tôi nó! (Vetnamees voor Jeetje dit lijkt mijn oude Puch wel!).
Nog heel veel plezier de komende dagen en geniet zo lang als het kan! Groeten Dick. -
14 November 2012 - 20:05
Nicole:
Hey schrijf talent!
Gweldig wat een verhaal toch weer, als ik nog eens de wereld ga verkennen, mogen jullie mee als gids! Enjoy en leg alles goed vast! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
