familie, emotie en vakantie

Nijvere schrijfarbeid is wederom verloren gegaan. Twee dagen geleden schreef ik in een sfeervol cafe een verslag over onze geweldige belevenissen tijdens de secrettour met mister Rot in Da Lat. Dit terwijl Marthy haar rug door een deskundig masseuse liet herstellen na een langdurige en inspannende scooterrit. Ineens was het verslag verdwenen. Marthy heeft het voornemen verslag te doen van deze bijzondere ervaring. Dus als het goed is volgen er twee verslagen snel op elkaar.
De afgelopen dagen in Da Lat, en zeker de zaterdag, hebben flink in het teken gestaan van de gezondheid van mijn moeder. Zag het er aanvankelijk naar uit dat zij in het ziekenhuis vooral moest herstellen van haar voedingsproblemen, afgelopen vrijdagavond en voor ons zaterdagochtend vroeg kregen we met een flinke schok het bericht dat er een tumor is geconstateerd in haar endeldarm. Dit maakt haar gezondheidsproblemen zorgelijker.Het is nog onduidelijk of er sprake is van uitzaaiingen. Woensdag a.s. volgen er nog uitslagen van onderzoeken en volgt er waarschijnlijk ook een kijkoperatie. Mijn eerste gevoel was; we gaan naar huis. Ik moet nu bij alles aanwezig zijn en samen met mijn broer, zus en onze meiden mijn moeder ondersteunen. Later op de dag na het nodige contact hebben we besloten de reis door te zetten. De komende tijd zullen we al onze energie nodig hebben om voor mijn moeder te zorgen en die kunnen we hier bij de gedachte aan een geweldig samenwerkend team van familieleden zeker nog even opdoen in deze laatste week. Daarbij kwam nog dat de verzekering na een check bij het ziekenhuis de situatie niet ernstig genoeg vond om een enkele reis voor ons richting Nederland te betalen. Om dit vooral emotioneel goed op de rij te krijgen hebben we zeker wel een dag nodig gehad.
Vandaag, zondag, is het ons in ieder geval weer gelukt om de vakantiedraad weer op te pakken. Met de scooter (met natuurlijk voor mij een niet passende helm) zijn we de omgeving van Da Lat verder gaan verkennen. Prachtige natuurschoon in een zeer groen berglandschap. Na een klein half uurtje bereiken we een wonderschoon meer met hier en daar wat kleine ondernemers. We genieten in een klein simpel hutje, half op het water gebouwd, van een overheerlijke maaltijd in een piepklein familierestaurant. Het mag de naam restaurant eigenlijk niet dragen. Twee tafeltjes, geen menukaart. Gewoon eten wat de pot schaft. De eigenaresse tovert een geweldig diner tevoorschijn uit een piepklein barbequetje aan onze tafel. Vervolgens komen we uit bij een groot complex waar 120 Boedhisten monikken een geweldige botanische tuin hebben aangelegd temidden van hun eenvoudige huizen en prachtige pagoden. Niet in de laatste plaats door een ontmoeting met een monnik die ons vertelt te leven van 24- uur meditatie per dag, waarbij hij het gesprek met ons ook als zodanig bestempelt, voelen wij ons helemaal yin yang. tot slot bezoeken we nog de zg. crazy houses in Da Lat. Een soort Dali/Gaudi achtige en bovenal kronkelachtig geconstrueerde huizen. Aardig om gezien te hebben maar de echte Dali en Gaudi werken blijven er letterlijk en figuurlijk boven uit steken.
Morgenmiddag vertrekken we per vliegtuig van Da Lat naar Ho Chi Minh stad om vandaar gelijk door te reizen naar Can Tho in de Mekongdelta. Hier gaan we Thao en miss Hahn ontmoeten waarmee onze Lotte na vier jaar nog steeds contact mee heeft. We hebben een geweldige lodge aan het water geboekt even buiten deze drukke stad. We kijken er naar uit om met eigen ogen te zien waar onze Lotte de ervaring van haar leven heeft opgedaan als negentienjarige.
We wensen jullie allemaal alle goeds en tot een volgend bericht.

Liefs Ruurd en Marthy