Wachten in Lau CAI
Door: Ruurd
31 Oktober 2012 | Bulgarije, Sapareva Banya
Terwijl in Nederland de koude records weer aan het breken zijn, en het regeerakkoord er ligt, wachten wij in het noorden van Vietnam, in Lau Cai om precies te zijn, op de nachttrein naar Hanoi. Allereerst heel erg bedankt voor al jullie enthousiaste reacties. Heel leuk om de reacties zo een voor een binnen te zien komen. We hebben een paar hele bijzondere dagen doorgebracht bij de 'inboorlingen' zoals ik ze in ons vorig verslag oneerbiedig omschreef. De Mhongs minderheid zijn voor ons vooral zichtbaar door de hardwerkende vrouwen. Zij zijn degene die verantwoordelijkheid nemen voor het verdienen van de kost en het onderhouden van kinderen. Mannen gedragen zich tegenover ons toeristen schuchter en rijden, beneveld door overdadig veel rijistwijn (brandewijn) over de modderpaadjes. Op de eerste dag van onze tweedaagse trekking was het even wennen al die Mhongs vrouwen die zich aan je opdringen om hun handwerkspulletjes te slijten van je lijf te houden. Tijdens de eerste ochtendetappe werden we naast de officieel en heel beroerd Engels sprekende gids informeel begeleid door vier Mhong vrouwen. Een geweldige ervaring. Op slippers of gummilaarzen bieden ze je op stijle glibberige stukken echt de beste helpende hand. Onderweg plukken ze wat grassoorten en maken daar een leuk paardje of hartje van. Getooid in onze lussen van de rugzakken voelden we ons net king and queen. Uiteraard gaat voor niets de zon op en moest er natuurlijk na een paar uur lopen bij de lunchplek onderhandeld worden over geborduurde tasjes,kussenslopen,etuitjes etc. Allemaal vervaardigd met veel indigo wat vlekt als de ziekte. Tijdens de onderhandelingen dringen zich ongelogen nog zeker zo,n twintig andere vrouwen en meisjes op. Zij die niet het voordeel van onze kooplust mogen smaken laten op klagerige toon weten: you by from me. Als we na de lunch verder lopen wordt ons door een andere minderheid, de Zai of iets dergelijks te verstaan gegeven dat wij ook van hun waar moeten kopen en dus niet alleen van de Mhongs. Handig gebruik maken van discriminatie zou ik zo zeggen. We slapen in een zogenaamde homestay in Ta Van een primitief dorp met enkele minder primitieve homestays, een kroeg geëxploiteerd door een Nederlander. Ons onderkomen is redelijk primitief. Koken op een houtvuur op de grond en slapen op een hard matras die al jaren geen natuurlijke vering meer heeft. We brengen de avond door met een stel uit Australië, een oergezellige Schotse backpacker, een Zweed en een Koreaanse jongen die met zijn vader aan het rondreizen is door Azië. Na een wat minder succesvolle nacht vanwege de wat beroerde ondergrond vervolgen we de wandel, zeg maar steile klimtocht door de rijstveldenen gedeeltelijk door bamboejungle. Geweldige ervaring maar een pittige tocht. Ook dit keer worden we naast een paar officiële gidsen weer begeleid door een paar Mhong vrouwen. De een met een baby op de rug die naar de naam Tom luistert. Althans dat is wat ik er van maak. Het kindje blijft uren achterheen rustig opgevouwen in een doek op moeders rug zitten terwijl moeder samen met een andere vrouw Marthy veelal bij de hand neemt op steile, glibberige stukken. Wat een natuurmensen! Zien bij voorbaat waar het moeilijk klimmen of lopen is en bieden de uitgestoken hand zonder ook maar een moment zelf onzeker op de plastic sandalen te staan. Bij de lunch natuurlijk weer het onderhandelingsritueel en kennismaking met ontelbaar vele Mhong dames en meisjes die uiteraard niet willen begrijpen dat je genoeg kunt hebben gekocht. Na anderhalve dag wandelen bij prachtig weer lijkt het ons verstandig niet verder te klimmen en klauteren. De signalen van fysieke grenzen waren daarvoor duidelijk aanwezig. Zonder enig probleem kunnen we de tweede nacht in een homestay omzetten naar een extra nacht in het Summit hotel in Sapa. Dat was heerlijk relaxen. En wat een goede keuze, de hele middag overvloedig regen. Vandaag op onze laatste dag in het noorden genieten we weer van een zonnig Sapa en het fantastische berglandschap. Met uitzicht op de hoogste berg van Vietnam, de Fansipan, geniet ik van de middagzon terwijl Marthy zich laaft aan een tweede bodymassage door een zeer professioneel grietje. Alsof we in een kuuroord zijn geweest gaan we nu de nacht weer in, in de schommelende trein naar Hanoi. Voor een café bij het station nog even dit verslag begeleid door de geweldige muziek van de top 1000 die Steven voor ons op de I-pad heeft gezet ( thanks Steven). En hoe toepasselijk kan het zijn; listen to the music van de Doobie Brothers schalt vanuit de I-pad over ons tafeltje op het stationsplein.
Veel liefs voor jullie allemaal
Ruurd en Marthy
Veel liefs voor jullie allemaal
Ruurd en Marthy
-
31 Oktober 2012 - 16:08
Ton V/d Wurff:
Hoi Ruurd/Marthy,
heel oneerbiedig de man voorop maar dat komt door de schrijfstijl van Ruurd. Marthy ligt volgens mij al na elke (deel)reis "plat" vanwege de vermoeienissen. Als ik dit allemaal lees moet ik toch eens ernstig met je praten straks in NL. Zoveel vrouwen die constant met je bezig zijn maakt mij nieuwsgierig..... het constant geholpen worden door vrouwen (ook als man) betekent dat ik hier waarschijnlijk in NL niet meer moet verblijven..... wij gaan het daar eens uitgebreid over hebben (onder het genot van rijistwijn (brandewijn) las ik). Al met al lees ik alles met genoegen..... nam er zelfs een "neutje" bij om in sfeer te blijven.
Handbalnieuws - komend weekend gaan ze (ik niet - familie-aangelegenheid) naar Wijchen. Daar waar jij en ik wel eens met drie man in het veld hebben gestaan omdat de rest de klep niet kon houden..... (40-9).
Blijf vooral zo doorgaan, je baan is al opgezegd - je kunt straks heus wel zo bij een redactie zo terecht.....
Gr, HIK, Ton.
-
31 Oktober 2012 - 21:15
Kitzel:
Hoi schatten,
Ik heb enorme bewondering voor jullie en je trip. Was vast afzien en genieten te gelijkertijd he?
Gelukkig is het in Holland niet meer zo koud, wel veel regen en wind.
Met het huis is alles goed en ook de planten doen het geweldig. So no worrys.
Kan niet wachten jullie ervaringen samen te delen.
Voorzichtig samen en lees wel weer zo'n geweldig verslag.
Heel veel liefs,
Kitzel -
01 November 2012 - 14:09
Ans:
Hai lieve mensen,
Wouw......een bijzondere tocht hebben jullie gehad en pittig.
Wat een ervaringen doen jullie op.
Ik geniet van het verslag. Zo leuk, gezellig, sfeervol, knap geschreven.
Je was vroeger vast heel goed in opstel schrijven Ruurd.
Zo'n lekkere bodymassage zal je goed doen Marthy. Daar zul je van opknappen na zo'n fysieke inspanning. Ik heb bewondering voor jullie hoor.
Heel veel liefs ook van André,
xxx Ans -
01 November 2012 - 19:51
Ma:
Wat gweldig om jullie zo te kunnen volgen.
Verstandig naar je lijf te luisteren.
Met mij gat het op en neer.morgen komt Nel een dagje hier.
Ze gaat over naar het grote huis.
Jullie verder een mooie reis.liefs Mafiret. -
03 November 2012 - 12:07
Ton V/d Wurff:
Hoi allen,
volgens mij zitten ze ergens in de rimboe of komen ze binnenkort als vermist te boek te staan. Het is al dagen stil..... afwachten dus maar.....
Gr, Ton.
PS. Misschien heeft de laptop het begeven maar weten de kids wellicht meer..... Lotte/Marieke??? -
04 November 2012 - 07:27
Ruurd:
Vanuit een zonovergoten Hoi An, een ontwikkelde plaats, zou je denken wel even snel verBinding te kunnen maken. De elektriciteit laat het geregeld afweten evenals de kwaliteit van de diverse locaties waar Wifi aanwezig is. In ons hotel is de Wifi verbinding in ieder geval K. Gisteren kwam een reactie op Ton zijn bezorgdheid al niet over. Ton, wees gerust alles ok hier. We proberen vanavond met onze meiden te skypen en nog verslag te doen van alle wederwaardigheden van de afgelopen dagen -
04 November 2012 - 16:20
Monique J:
Hallo Marthy en Ruurd,
ff snel reageren op jullie reisverslagen. Al veel gezien en beleefd de afgelopen weken zo te lezen.
Geniet de komende weken nog volop, want voor dat je het weet zit je weer in ons koude kikkerlandje.
Neem een grote zak zon mee, en laat die boven Helden los!
Trouwens Marokko is ook een aanrader, veel gezien in een week.
Groetjes oeth Helje,
Monique -
04 November 2012 - 18:10
Steven:
Echt super om jullie verhalen te kunnen lezen en vooral mooi om te zien dat jullie het zo onwijs naar jullie zin hebben! Ben blij dat mijn bescheiden bijdrage in de vorm van wat technische en muzikale voorzieningen ook van toegevoegde waarde is.
Groetjes,
Steven -
04 November 2012 - 22:43
Loes:
Wat leuk om jullie verhalen te lezen, hoop op een gweledig vervolg! Kus Loes -
05 November 2012 - 14:50
Nicole:
Wat een heerlijk verhaal, alsof je mee loopt!!! Nou Marthy mijn complimenten....weet je nog dat we het voor vertrek hadden over je conditie.... BRAVO!!
Gisteren was er een uitzending van Ivo Niehe, hier was een stel die toevallig uit Mexico wat geborduurde zaken mee hadden genomen...........dit is nu een hele hype, verdienen geld als water!! Dus.... je weet maar nooit, breng rugzaken vol mee terug hahaha
GENIET ZE!!! dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
